Kinderen suikervrij? Een grote uitdaging!

Je kinderen gezond opvoeden valt niet mee! Eerst moet je jezelf de vraag stellen, wat vind ik gezond? Zoveel mensen zoveel meningen. Momenteel is gezond eten booming business en daar ben ik blij om, want dat er iets moet veranderen dat is duidelijk! Toch is het voor veel mensen lastig om te bepalen wat nu echt gezond is. Er worden zoveel boeken, artikelen en websites geschreven die elkaar tegenspreken. Wanneer je bedenkt dat je echt gezonder wil gaan eten en je voorzichtig kennis probeert te maken met de gezonde eetwereld, voel je al snel een paniekaanval opkomen!
Whaaah! dit is niet te doen zullen veel mensen denken....Toch wel! Het hoeft niet allemaal ineens en ook niet meteen perfect. De weg naar een gezond leven is lang en vol vallen en opstaan. Alleen al het feit dat je er over nadenkt is al heel goed. Door veel te lezen, te proberen en zelf na te denken kom je er vanzelf achter wat bij je past en waar jij voor staat.

Zo ging het ook bij ons. Na veel, heel veel te hebben gelezen en te hebben uitgeprobeerd weet ik wat bij ons past. En dat betekent niet dat het helemaal perfect gaat, bij lange na niet! Er zijn periodes dat we het een beetje laten versloffen, met name in de zomervakantie en in december. Maar ach, het is nooit te laat voor een 2e 3e of 50e kans. We pakken het steeds weer op en de basis is over het algemeen goed, al kan het altijd beter.

Afijn dan heb je dus besloten dat je het roer om wilt gooien en in ons geval de kinderen in elk geval wil laten eten zonder suiker en e-nummers en het liefst biologisch. Je haalt zoveel mogelijk verantwoorde dingen in huis. Koopt geen rommel meer. Laat de kinderen afkicken van suiker (wat echt wel even moeite kost), bakt allerlei goede taarten, cakes en broden die ook heel vaak niet door de kinderkeuring komen (frustrerend!). Je legt de kinderen uit waarom het belangrijk is om gezond te eten. Je ziet de kinderen fitter worden, minder dipjes na het eten, rustiger in gedrag. So far so good!

Maar dan is daar de buitenwereld! Die is helemaal niet bezig met gezond eten, want geen tijd, geen kennis, geen zin, geen geld, geen.....
Dus heeft zeker 80% van de kinderen broodtrommels vol suiker mee naar school, worden er snoepzakjes, cakejes met marsepein en andere suikerbommen getrakteerd zo'n 25x per jaar. Gaan de kinderen spelen bij vriendjes die gewoon mogen pakken wat ze willen. Vinden andere moeders het zielig dat je kind nooit snoep krijgt en geeft hem nog iets extra's en is er dus overal om je heen de rommel die jij je kinderen niet meer wilt geven.
Zo kom je er dus achter dat de grootste uitdaging dus vooral zit in omgaan met de buitenwereld. 
Want hoe kun je van een kind verwachten dat die niet zwicht voor al die verleidingen? Als volwassene is dat al heel moeilijk!

In het begin werd ik er echt heel gefrustreerd, geïrriteerd en verdrietig van. Ik weet waar ik voor sta en waarom, maar vooral mijn jongste voelde het toch best wel als een straf dat hij zo gezond moest eten. Snapte nog niet waarom andere kinderen wel witbrood met hagelslag mee mochten naar school en hij niet, terwijl hij er juist het meeste baat bij had.
Het werd een kleine obsessie van me en nog steeds vind het moeilijk om te horen wat ze bij anderen allemaal hebben gekregen.
Nog moeilijker vind ik soms de kwetsende opmerkingen die mensen maken.
Als mijn kinderen eens een periode moe zijn, of niet fit, ligt het altijd aan het feit dat we ze te weinig eten zouden geven en ze vast tekorten zullen hebben. Opmerkingen als "ze eten ook niet genoeg", of "je moet ze meer suikers (lees snoep) geven als ze zoveel sporten" krijg ik regelmatig naar mijn hoofd geslingerd.
En dat is zeer frustrerend. Indirect zeggen ze dus dat ik niet goed voor mijn kinderen zorg. En dat terwijl de kinderen echt zoveel mogelijk voedzame dingen eten, we veel proberen te variëren en ze daarnaast ook nog voedingssupplementen slikken. 
Ik probeer me maar altijd voor te houden dat het gebrek aan kennis bij mensen is en ik het me niet persoonlijk aan moet trekken, maar lastig blijft het wel.

Wat er mee naar school gaat heb ik gelukkig zelf in de hand. Wat er getrakteerd wordt helaas niet. Al is de school wel bezig om het voedingsbeleid aan te passen, dus ik hoop dat dat snel doorgevoerd wordt.
Omdat ik mijn kinderen niet buiten de groep wil plaatsen, want sociaal geaccepteerd worden draagt ook bij aan een (geestelijk) gezond leven, mogen ze traktaties gewoon opeten.
Ook bij vriendjes mogen ze eten wat hen aangeboden wordt. Verbieden heeft geen zin, daar wordt het alleen maar aantrekkelijker van. Ik heb besloten dat mijn doel is om te zorgen dat de basis goed is. Het meeste eten krijgen ze toch gewoon thuis. Daarnaast hoop ik bewustwording en gewenning te creëren bij de kinderen zodat ze hopelijk verstandige keuzes maken naarmate ze ouder worden. Ik zie vooral bij mijn dochter dat zij al vaak gezonde keuzes maakt. In een restaurant kiest ze bijvoorbeeld vaak voor fruit als toetje in plaats van ijs. Ze drinkt het liefst water, ook bij anderen en is ze in elk geval bewust van het belang van goede voeding.
En last but not least, langzaam aan merk ik dat mijn omgeving ook steeds meer na gaat denken over wat ze de kinderen geven. Goed voorbeeld doet goed volgen!  

Hoe ga jij hiermee om? Stel jij duidelijke regels voor buitenshuis?  

Interessant filmpje over suiker waarbij ook de broodtrommels van kinderen op school onder de loep worden genomen.